Lotgenoten.

Weet je hoe ik weet dat het licht er is?
Aan het eind van al het donkere verdriet.
Dat het een tunnel is en niet een muur.
Dat er een doorgang is ook al zie ik die niet.

Er zijn mij mensen voorgegaan
Huilend, schreeuwend bij een zwarte muur.
Tot ze een doorgang vonden.
Een tunnel uit hun duister uur.

Ze zeggen mij dat het bestaat.
Op hun ervaringen vertrouwen.
Licht aan het einde van de tunnel.
Daar mag ik aan mijn toekomst bouwen.