Heb je het wel eens meegemaakt?
Een gevoel van chaos in mijn hoofd,
verwardheid,
bang zijn,
maar ook echte belevenissen,
de gewone maatschappij,
onoverwinnelijk.
Me Jezus voelen en de wereld waarschuwen voor de geesten.
En dat allemaal tegelijk,
veel te snel denken,
dat ik mijzelf niet meer kan bij houden!
Ik ben bij een winkel, strand, stad,
ADO, atelier en de afdeling.
En ik word het nooit zat.
Ik denk het allemaal aan te kunnen!
Ook ’s nachts.
Een soort wondermens te zijn.
Maar ik blijk me te vergissen zegt men.
Ik zie, hoor, en voel dingen die er niet zijn
zeggen vrienden en verpleging.
“ Gewoon” niet naar luisteren, naar de stem en de geesten!
Dan wordt het nog erger!
Het komt door stress.
Ik voel me onbegrepen!
Waarom begrijpt mijn omgeving mij niet?
Zien ze dan niet wat er gebeurt?
Hebben ze gelijk? En dan?
Ik voel een groot verdriet, een soort eenzaamheid,
een ieder bedoeld het goed, maar ik zit alleen met deze gedachten.
Maar op hetzelfde moment ben ik vrolijk en sterk,
maar ik voel me ook snel boos. Is het echt wel zo leuk?
Is mijn beeld niet te troebel?
Als ik van alle kanten belaagd wordt,
dan is het moeilijk om alles helder te overzien.
Dit is geen ervaring voor 1 mens, maar voor een stuk of 10!