Tag Archief van: verlaten

De nacht te duister om te rusten.
Vol goede moed erin gegaan.
Gebeden God wees heel dichtbij.
Dan kan ik al het duister aan.

Maar God verlaat me, angsten komen.
Duistere schaduw doet me pijn.
Ik ben eenzaam alleen God verdwenen.
Hij zou toch altijd bij mij zijn?

Langzaam kom ik weer in het heden.
De leugen van de nacht gaat heen.
Ik weet Hij heeft me niet verlaten.
Hij laat me echt nooit meer alleen.

Je bent geboren om te verachten.
Enkel geboren om te verkrachten.
Je bent een waardeloos klein vod.
De mannen dienen is jou lot.
Je mag geen traantjes laten gaan.
Niemand trekt zich jouw lot aan.
Zou je ooit durven te praten.
Zullen alle mensen je verlaten.
Je bent een hoertje, een kleine slet.
Er is niemand die op jou let.

“Onontkoombaar verdriet”

Een jonge vrouw worstelt met haar gevoelens omtrent haar relatie,
het ene moment gekoesterd, het andere moment uit de gratie.

De momenten van geluk worden nu vaker overspoeld door pijn en verdriet,
in het begin van de relatie was dit dilemma er nog niet.

Angst en verdriet werden door hoop en vergeving gecompenseerd,
maar is een breekbare muur die in de loop van de tijd is verweerd.
De periodes van angst en pijn komen nu vaker en langer voor,
dit heeft zij inmiddels na jaren van ondervinding wel door.

De wederkerende momenten van spijt maken het niet meer goed,
hoop en vergeving is iets wat het eenvoudig niet meer doet.
Haar gedachten draaien in een cirkel zonder uitweg rond,
zij is nu heel duidelijk geestelijk ernstig gewond.

Verschuilen achter een muur van hoop en vergeving werkt niet meer,
er is haar nu te vaak pijn gedaan, keer op keer.
Heel langzaam beseft ze dat zij haar man moet verlaten,
maar uit angst durft zij daar met niemand over te praten.

Heel voorzichtig tuurt zij vanuit de duisternis naar het licht,
eindelijk neemt ze de moedige stap, heel doelgericht.

80 x

80 x plus een beetje meer
oh mijn God, wat deed dat zeer.
80 x plus een beetje meer
sloeg de stok genadeloos op mij neer

80 x plus een beetje meer
heb ik in stilte gesmeekt om hulp mijn Heer
80 x plus een beetje meer
was er niemand die iets zag
80 x plus een beetje meer
zag ik hoe ik daar lag
80 x plus een beetje meer
keek ik naar jou gruwelijke lach
80 x plus een beetje meer
samen met jou maar zo alleen
80 x plus een beetje meer
voelde ik jou, zo hard als steen
80 x plus een beetje meer
sleepte ik mijzelf er doorheen
80 x plus een beetje meer
dacht ik, ik ga hem verlaten
80 x plus een beetje meer
kon ik hem zo vreselijk haten
80 x plus een beetje meer
zal ik nu gaan praten.
Want 80 x plus een beetje meer
komt nooit weer…ik heb de stap genomen
om aan jou wreedheden te ontkomen.