Tag Archief van: maatschappij

Bijstandsmoeder

Op de fiets door weer en wind
bijstandsmoeder met een kind
niemand laat haar binnen
daar kun je echt niet aan beginnen

zo’n vrouw zoekt vast een man
de jouwe als het even kan
dus sluit je deuren en je luiken
want dat kun je niet gebruiken.
Onbegrepen en miskent
bijstandsmoeder zonder vent

Trekkend van de maatschappij
op een zijspoor, vogelvrij
zorgt ze dat ze overleeft
met alles wat ze in zich heeft
toch is het licht in haar gedoofd
na alles dat haar was beloofd
maar van alles wat je ziet
is het laatste haar verdriet
Onbegrepen en miskent
Bijstandsmoeder zonder vent.

Ze zit thuis, de hele dag
dat zoiets toch zomaar mag!
Bemoeit zich ook nooit ergens mee
kijkt vast de hele dag TV
Haar schoenen zijn versleten
krijgt dat kind daar wel te eten?
Ik heb er laatst een man gezien
was dat soms haar vriend misschien?
Onbegrepen en miskent
bijstandsmoeder zonder vent

Vrouw alleen, dat komt niet goed!
Er is niemand die haar moet
Zo’n feministe die moet vechten
Een die opkomt voor haar rechten
maar met dat haar op al haar tanden
zal ze zich nog wel eens branden
niemand die de boel daar stuurt
ze is een schande voor de buurt
Onbegrepen en miskent
bijstandsmoeder zonder vent

Ze zijn verhuisd, wist je dat?
Naar de dichtstbijzijnde grote stad
Ze is daar lekker aan de gang
vloerbedekking, nieuw behang
een tafel en een bankje
zeven boeken op een plankje
Waar doet ze dat toch van?
Vast geholpen door een man.
Onbekend maakt onbemind
bijstandsvrouwen met een kind.

(Bij deze hoort de potloodtekening van mijn dochter.)

/door

Een psychose

Heb je het wel eens meegemaakt?
Een gevoel van chaos in mijn hoofd,
verwardheid,
bang zijn,
maar ook echte belevenissen,
de gewone maatschappij,
onoverwinnelijk.
Me Jezus voelen en de wereld waarschuwen voor de geesten.
En dat allemaal tegelijk,
veel te snel denken,
dat ik mijzelf niet meer kan bij houden!
Ik ben bij een winkel, strand, stad,
ADO, atelier en de afdeling.
En ik word het nooit zat.
Ik denk het allemaal aan te kunnen!
Ook ’s nachts.
Een soort wondermens te zijn.
Maar ik blijk me te vergissen zegt men.
Ik zie, hoor, en voel dingen die er niet zijn
zeggen vrienden en verpleging.
“ Gewoon” niet naar luisteren, naar de stem en de geesten!
Dan wordt het nog erger!
Het komt door stress.
Ik voel me onbegrepen!
Waarom begrijpt mijn omgeving mij niet?
Zien ze dan niet wat er gebeurt?
Hebben ze gelijk? En dan?
Ik voel een groot verdriet, een soort eenzaamheid,
een ieder bedoeld het goed, maar ik zit alleen met deze gedachten.
Maar op hetzelfde moment ben ik vrolijk en sterk,
maar ik voel me ook snel boos. Is het echt wel zo leuk?
Is mijn beeld niet te troebel?
Als ik van alle kanten belaagd wordt,
dan is het moeilijk om alles helder te overzien.
Dit is geen ervaring voor 1 mens, maar voor een stuk of 10!

/door

Mariëtte Schrijver

Mariëtte Schrijver ( Raalte 1959) Amersfoort. Beeldend kunstenaar minimalistisch werk en Iphoneart ( foto’s gemaakt en bewerkt d.m.v. apps op de Iphone).
Kunst omdat het moet. Er is een verdringing, een wederopbouw, een afbraak, een reis door de tijd, een station, een zijstraat. Steeds weer de onschuld van de geboorte.

De inhoud is er omdat er uiteindelijk met iets begonnen moet worden. Mijn kunst is een samenspraak tussen helderheid en vuiligheid, symbool van universaliteit en hedendaagse sensibiliteit. Mijn kunst drukt een verlangen uit en de wens naar vrijheid. Een begeleiding op weg in deze vaak verwarrende en verwoestende maatschappij. Werk dat tot echt zijn beweegt, werk dat rauw en oprecht is, schoonheid vervangen…cynisme, amusement, pose en kitsch.

Zoveel jaar na dato kan ik met mijn trauma’s relatief rationeel omgaan … denk ik. Ik heb (seksueel, lichamelijke en geestelijk) geweld door wisselende personen en in diverse stadia van mijn leven ondergaan en kan dat, al dan niet bewust uiten in mijn werk. www.marietteschrijver.nl

/door