Tag Archief van: last

Dagelijks kroop ik in mijn kast.
Daar was ik niemand echt tot last.
Daar kon ik vluchten van mijn hel.
Daar zat ik in mijn kleine cel.
Daar kon niemand mij nog raken.
Daar kon ik mijn eigen dromen maken.

Vaak wil ik nog vluchten in mijn kast.
Dan voel ik me misschien eventjes niet tot last.
Dan hoefde ik even niet te leven.
Dan zou ik weer dromen van vliegen en zweven.
Dan stond mijn leven wel weer stil.
… Nee! Dat is niet meer wat ik wil.

De rugzak

Waar ik ook naar toe ga in het leven.
Altijd is er een rugzak die ik mee moet dragen.
Een rugzak vol plezier, lol en gein,
maar ook vol angst en beven.
Een rugzak helaas ook gevuld met ellende en onbeantwoorde vragen.

Die rugzak had ik naar ik dacht,
zo vast en zo strak dichtgeknoopt.
Dat ie zou openspringen had ik niet verwacht
en zeker niet gehoopt.

Wat er in zit wil ik liever niet nog eens delen.
Het is van mij, van mij alleen.
Vroeger deelde ik genoeg uit aan zo velen
omdat het moest, anders werd het een zware last aan m`n been.

Nu komt alles er uit.
Ik wil wel schreeuwen, duidelijk en luid.
Als het helpen zou, deed ik het graag.
Langzaam pak ik de rugzak weer in.
Maar ik krijg het er niet meer in, het gaat zo traag!