Tag Archief van: hart


Een hoopje zwart ligt op een steen
Ik zwijg
Ik zucht
Ik sla


Een bekje piept een bekje krijst
Ik zwijg
Ik zucht
Ik sla

Een stukje darm spat op mijn arm
Ik zwijg
Ik zucht
Ik sla

Mijn hand voelt bloed
Mijn hoofd verwelkt
Mijn hart ontsnapt
Aan mijzelf
En mijn meedogenloze opdracht

Een gat gegraven in de grond
Gevuld met hoopjes zwart
Ik zwijg
Ik huil
Ik sidder
Ik voel
Ik ben dit niet

Een hoopje zwart
Sterft in mij
Ik blijf achter
Met in mij
Dood bloed

Nooit vrij

Dankbaar en gezegend dat we de oorlog niet hebben meegemaakt.
Geen gruwelijke trauma’s die ons hebben geraakt.
Of herdenken wij dagelijks?
Voelen wij ons helemaal niet zo vrij op 5 mei?
Een vluchteling niet maar misschien ook wij.

Er is over onze grenzen is gegaan.
Iets waar een taboe op lijkt te bestaan?
Regelmatig schrikken we wakker midden in de nacht.
Zo hebben ze ons nog steeds in hun macht.
Zelf proberen ze straf te ontlopen maar wij moeten t met levenslang bekopen.

Wij zijn beschadigd in hart en ziel.
Voor altijd bestempeld als labiel.
Gestraft zelfs door te worden veroordeeld.
Of als leugenaar worden bestempeld omdat je je het maar inbeeld.
En dan overkomt hetzelfde je eigen kind.
Wordt er weer gezegd dat je t verzint.
Sta je aan de zijlijn van t wreken van je eigen kind.
En dan ineens gaat het over het omarmen van vrijheid,
door gelijk te zijn elkaar te respecteren zonder strijd.

Tijdens de herdenking op deze vierde mei,
merkte ik weer… Ik hoor er niet bij. Tegen mij niets dan verweer,
waarvan de man vijf minuten later preekt: “Dit nooit weer”.
Een heel verleden… blijvend gestraft in t heden.

Mijn eigen kind die t zelfde ondervind waardoor anderen zijn leven moeten bepalen en alle misstappen op mij verhalen.
Vrijheid is n groot goed maar aan ons niet besteed.
Iets dat ik eigenlijk gewoon maar accepteren moet,
alles accepteren zoals ik altijd al deed!

Mama

Het is weer eens zo ver.
Weer heb je het voor elkaar.
Nooit ben je helemaal weg, je blijft in m`n hoofd, dag na dag, jaar na jaar.

Je hebt me ontzettend gekwetst. Je hebt me diep geraakt.
Je hebt me niet zo maar pijn gedaan, je hebt me voor altijd kapot gemaakt!

Je moest eens weten wat je hebt aangericht.
Dat jij de oorzaak bent, dat alles aan jou ligt.

Dat ik van m`n kindje niet genieten kan is allemaal jouw schuld.
Door jou ben ik met kilte vervuld.

Ik haat jou met heel m`n hart en ziel.
Stond ik lange tijd overeind, zorgde jij dat ik viel!

Ik wil je nooit meer zien.
Ik wil je nooit meer horen.
Door jou voel ik me eenzaam en verloren.

Ik wil je het liefst van deze planeet verbannen.
Heel m`n leven schopte je in de war, niets kwam er terecht van al m`n plannen.

Ga weg en kom nooit meer terug!
Vergeten wil ik jou, zo snel mogelijk en vlug!

Wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien (Ghandi).