Tag Archief van: gevoelens


Voor de vele tranen die al gevloeid zijn en voor de tranen die nog gaan komen.
De tranen vloeien in elkaar over, zijn met elkaar verbonden.
Gevoelens van boosheid,
Eenzaamheid,
Waardeloos zijn,
Gevangen zijn, worden in de tranen afgebeeld.
Deze gevoelens moeten eruit en krijgen op deze manier beetje bij beetje een plek.

Mijn naam is Jennie (1969)
Getrouwd en moeder van 4 kinderen. Een aantal jaren geleden ben ik erachter gekomen dat ik in mijn vroege jeugd seksueel ben misbruikt. Jarenlang heb ik me niet goed gevoeld, heb ik me klein en eenzaam gevoeld, was ik voor mezelf niets waard. Hoe kon dit? Op een gegeven moment kwam er een gesprekspartner op mijn pad die me enorm geholpen heeft. Met heel veel geduld gesprekken gevoerd en uiteindelijk hebben we de kern van dit slecht zijn gevonden.

 

 

Dit was vreselijk, eerst nog lang gedacht dat dit niet waar kon zijn, maar de beelden bleven zich maar aan mij opdringen. Maar toen moest ik verder, therapie volgde.Maar ook een aansporing om hier creatief mee aan de slag te gaan.En zo ontstonden er ideeën om van stof en soms ook andere materialen, (wand)kleden te gaan maken. Hiermee help ik mezelf om bepaalde gevoelens zichtbaar te maken en een veilig plek te geven.Door hier nu mijn kleden te laten zien wil ik proberen om mezelf te laten weten dat ik er ook mag zijn zoals ik ben. Het is een enorme overwinning dat ik dit nu durf.

Raar maar waar

Het is altijd zo geweest
‘k Heb het altijd al ervaren
Dat bevreemd me nog het meest
Nooit gezien in al die jaren
Dat gedachten die van mij zijn
Niet van mij zijn, of toch wel?
Dat gevoelens die nabij zijn
Komen uit een diepe hel
‘t Voelt soms als aanstellerij
Zo snel kan het soms verschijnen
Soms ver weg en soms nabij
En dan ook weer plots verdwijnen
Heb ik echt meerdere delen?
Zijn wij echt één brein, verdeeld?
Ben ik echt één mens met velen?
Is het echt toch niet gespeeld?
Raar
Raar maar waar
Toch?

Kunst maken is voor mij een manier om mijn gevoel te uiten. Mijn ervaringen en gevoelens weergeven in een stuk steen.
Ik heb een jeugd gehad vol met geweld en misbruik waardoor je op alle mogelijke manieren beschadigd bent. Die beschadigen vorm geven in een stuk steen is voor mij een hele prettige manier.

Praten is voor mij nog steeds heel moeilijk,zeker als het over gevoel gaat. Geweld is min of meer een rode draad in mijn leven gebleven. Zo kom ik nu net uit een relatie van huiselijk geweld.
Dat ik een jaar of 5 geleden door therapie in aanraking kwam met speksteen ben ik daar voor mezelf mee verder gegaan.